Każdy kto choć raz spotkał na żywo osobę chorą na zespół Marfana potrafi wyodrębnić ten objaw wizualny chorób tkanki łącznej. Tak zwane ?opadające kąciki oczu?. Oko takiego pacjenta może przypominać odwrócony rogalik, z rogami skierowanymi w dół. Można to zauważyć tym wyraźniej, gdy pacjent oko przymyka, mruży. Nie jest to objaw kwalifikujący w skali punktowej rozpoznania zespołu Marfana, aczkolwiek mając do czynienia z setkami chorych i obserwując to u nich nie wolno nam tego objawu pominąć. Co ciekawe opadające kąciki oczu obserwuje się również w innych marfanopodobnych zespołach genetycznych tkanki łącznej, np. w EDS. Pacjenci i ich rodziny podczas spotkań, zjazdów wyrażają opinię, iż niespokrewnione ze sobą osoby wyglądają jak rodzeństwo, jak bliscy krewni. To właśnie podobieństwo m. in. oczu daje takie wrażenie. Jak dołożymy do tego inne cechy wizualne (noszenie okularów, wąska szczęka, stłoczone zęby, opadające wiotkie powłoki skórne na policzkach) to rzeczywiście spotkania pacjentów mogą wyglądać jak spotkania rodzinne. Opadające kąciki oczu podobnie jak opadające policzki, słabo zarysowane kości policzkowe mogą być związane z ogólną wiotkością powłok skórnych i niedorozwojem twarzoczaszki. Ten ostatni czyli niedorozwój szczęk w przekroju bocznym i przednio ? tylnym jest bezpośrednim wskazaniem do wczesnego leczenia ortodontycznego. Warto zgłosić się z dzieckiem do ortodonty już w wieku 5 lat. Więcej w artykule na temat stomatologii i ortodoncji.
Nie każdy człowiek z opadającymi kącikami oczu ma zespół Marfana. Nie każdy pacjent ze zdiagnozowanym zespołem Marfana ma opadające kąciki oczu. Nie mniej jednak jest to cecha charakterystyczna i powinna wzbudzić zainteresowanie, zwłaszcza, jeśli u pacjenta obserwowana jest wiotkość powłok skórnych np. policzków.
